Czy jesteś introwertykiem, ekstrawertykiem czy ambiwertykiem?

Jak współpracować z różnymi osobowościami?

Terminy „introwersja” i „ekstrawersja”, pochodzą z łaciny i oznaczają dosłownie „zwrócony do środka” i „zwrócony na zewnątrz”, zostały wprowadzone do psychologii przez Carla Gustava Junga.  W publikacji pt.: „Psychologische Typen” Jung oparł się na teorii temperamentów fizjologicznych Kretschmera, a jego prace stały się podstawą do badań nad typami osobowości. Podejścia do introwersji i ekstrawersji zostały rozwinięte przez Eysencka w teorii temperamentu PEN oraz Costę i McCrae w modelu Wielkiej Piątki.

Jaka jest procentowa reprezentacja introwertyków i ekstrawertyków w społeczeństwie?

Szacuje się, że liczba introwertyków w społeczeństwie waha się od 25% do 46%. Inne badania sugerują, że rozkład cech introwersji i ekstrawersji w populacji jest normalny, co oznacza, że najwięcej osób ma przeciętny poziom tych cech, a osoby o skrajnym introwertyzmie lub ekstrawertyzmie są najmniej liczne. Carl Gustav Jung definiuje introwersję i ekstrawersję jako dwa ogólne typy postaw, które wyrażają kierunek, w jakim zmierza libido, rozumiane jako ogólna energia psychiczna. Ekstrawertyk kieruje swoje działania na zewnątrz, będąc sterowanym przez oczekiwania środowiska. Introwertyk natomiast skupia się na wewnętrznych stanach i procesach psychicznych. Jung zauważył: „W trakcie analizy osobowości okazuje się, że ekstrawertyk włącza się w świat odniesień za sprawą pozostawania w nieświadomości co do samego siebie jako podmiotu czy też ulegania złudzeniom co do samego siebie, jeśli natomiast chodzi o introwertyka, okazuje się, że urzeczywistniając swą osobowość w społeczności, zupełnie bezwiednie popełnia on najpoważniejsze błędy i dopuszcza się najbardziej absurdalnych niezręczności.”

Hans Eysenck podkreśla, że ekstrawertycy wyróżniają się takimi cechami jak towarzyskość, żywość, aktywność, asertywność i poszukiwanie doznań.

Z kolei Costa i McCrae w modelu Wielkiej Piątki definiują ekstrawersję jako jakość i ilość interakcji społecznych, poziom aktywności i zdolność do odczuwania pozytywnych emocji.

Czym jest ambiwersja?

Badania coraz częściej wskazują na istnienie ambiwertyków, czyli osób, które wykazują cechy zarówno introwertyków, jak i ekstrawertyków. Ambiwertycy, stanowiący znaczną część populacji, łączą najlepsze cechy obu typów osobowości. W obliczu złożoności, istotne jest zrozumienie, że osobowość może być sytuacyjna i płynna. Ambiwertycy, łącząc cechy introwersji i ekstrawersji, demonstrują, że nie musimy ograniczać się do jednego typu, lecz możemy adaptować nasze zachowania do danej sytuacji. W ten sposób introwersja i ekstrawersja przestają być sztywnymi kategoriami, a stają się bardziej dynamicznym spektrum cech osobowości.

Zrozumienie introwersji i ekstrawersji z perspektywy neuropsychologicznej.

Rozumienie introwersji i ekstrawersji w psychologii zostało znacząco poszerzone dzięki pracom R. Depue i P. Collinsa. Według nich ekstrawersja jest związana z podwyższoną wrażliwością na bodźce zapowiadające nagrodę, podczas gdy introwersja z wrażliwością na bodźce zapowiadające karę. To podejście oferuje głębsze zrozumienie różnic w zachowaniu między introwertykami a ekstrawertykami.

Jaka jest zależność między cechami introwertyka i ekstrawertyka a układem nerwowym?

Teoria aktywacji i teoria hamowania Eysencka wnosi cenny wkład do zrozumienia tych cech osobowości. Zgodnie z tą teorią, introwertycy mają chronicznie podwyższony poziom aktywacji, co umieszcza ich na biegunie pobudzenia. Z kolei ekstrawertycy znajdują się na biegunie hamowania z chronicznie obniżonym poziomem aktywacji. Warto zaznaczyć, że u introwertyków dominuje część przywspółczulna autonomicznego układu nerwowego, natomiast u ekstrawertyków część współczulna. Co więcej, dominującym szlakiem nerwowym u introwertyków jest szlak z użyciem acetylocholiny jako neuroprzekaźnika, podczas gdy u ekstrawertyków dominuje szlak dopaminergiczny. Badania pokazują również różnice w przepływie krwi w mózgu między tymi dwoma typami osobowości. Introwertycy mają większy przepływ krwi w płacie czołowym i przedniej części wzgórza, podczas gdy ekstrawertycy mają zwiększony przepływ w przedniej części zakrętu obręczy, płatach skroniowych i tylnej części wzgórza.

Czy cechy introwertyków i ekstrawertyków mogą korelować z reakcjami zmian fizjologicznych na bodziec chemiczny?

Interesujące jest również to, że po wyciśnięciu kropli cytryny na język, u introwertyków obserwuje się większe wydzielanie śliny niż u ekstrawertyków, co wskazuje na bardziej aktywny twór siatkowaty u introwertyków. Dodatkowo, introwertycy łatwiej i szybciej wytwarzają odruchy warunkowe niż ekstrawertycy. Zgodnie z postulatem lekowym Hansa Eysencka, leki uspokajające ujawniają ekstrawertyczne wzorce zachowania u introwertyków poprzez zwiększanie poziomu hamowania i obniżanie poziomu pobudzenia. Natomiast leki pobudzające, zmniejszające poziom hamowania i zwiększające poziom pobudzenia, ujawniają introwertyczne wzorce zachowania. Analiza neuropsychologiczna introwersji i ekstrawersji wskazuje na złożone interakcje między strukturami mózgu, układem nerwowym i zachowaniem. Zrozumienie tych procesów pozwala na głębsze wniknięcie w mechanizmy leżące u podstaw naszych cech osobowości, otwierając nowe ścieżki do zrozumienia ludzkiego zachowania i potencjału. W ujęciu Eysencka, ambiwersja ukazuje się jako klucz do zrozumienia, jak możemy skutecznie łączyć i wykorzystywać różne aspekty naszej osobowości w pracy, w rodzinie i życiu prywatnym.

Introwertyk – Ambiwertyk – Ekstrawertyk – jak rozróżnić te osobowości?

Introwertycy to osoby, które czerpią energię z samotności i czasu spędzanego na przemyśleniach. Są skłonni do głębokiej refleksji i często preferują spokojne, mniej stymulujące środowiska. Nie oznacza to, że unikają interakcji społecznych, ale zazwyczaj wybierają mniejsze, bardziej intymne grupy. Introwertycy często charakteryzują się wysoką wrażliwością na bodźce zewnętrzne i mogą czuć się przeciążeni w głośnych czy chaotycznych sytuacjach.

Ekstrawertycy są zasilani przez interakcje z innymi ludźmi. Często są opisywani jako towarzyscy, energiczni i asertywni. Preferują aktywne, zewnętrzne formy spędzania czasu i łatwo nawiązują kontakty społeczne. Są mniej skłonni do głębokich przemyśleń introspekcyjnych, skupiając się bardziej na działaniu i doświadczeniach zewnętrznych.

Kluczowe różnice introwersji i ekstrawersji:

• Źródło energii: Introwertycy czerpią energię z wewnętrznych źródeł, takich jak myśli, uczucia i emocje, podczas gdy ekstrawertycy odnajdują energię w interakcjach i działaniach zewnętrznych.
• Preferencje społeczne: Introwertycy wolą mniejsze grupy i bardziej intymne relacje, podczas gdy ekstrawertycy są bardziej skłonni do szerszych kręgów społecznych i licznych interakcji.
• Reakcja na stymulację: Introwertycy mogą czuć się przeciążeni nadmiarem stymulacji, podczas gdy ekstrawertycy często szukają stymulujących doświadczeń i aktywności.

Warto jednak pamiętać, że te kategorie nie są sztywne. Wiele osób może wykazywać cechy obu typów osobowości, zależnie od kontekstu i sytuacji. Takie osoby są czasem nazywane „ambiwertykami”. Ponadto, osobowość może ewoluować i zmieniać się w czasie, pod wpływem doświadczeń życiowych, rozwoju osobistego i innych czynników. Rozumienie, czy jest się bardziej introwertykiem czy ekstrawertykiem, może pomóc w lepszym zrozumieniu własnych potrzeb, preferencji i sposobów interakcji ze światem. Ważne jest jednak, aby pamiętać, że każda osobowość jest unikatowa i nie można jej w pełni zdefiniować tylko przez pryzmat tych dwóch kategorii.

Ambiwertycy – Czy to jest zrównoważona oś osobowości?

Pojęcie ambiwersji, wprowadzone przez Hansa Eysencka, opisuje osobowość zrównoważoną, łączącą cechy introwertyczne i ekstrawertyczne. W kwestionariuszu EPQ-R mierzącym wymiary cech ekstrawersji, neurotyczności i psychotyczności, ambiwersja stanowi istotny wymiar. Ambiwersja jako połączenie obu cech, pozwala na większą adaptację do różnorodnych sytuacji i wyzwań. Ambiwertycy są fascynującym zjawiskiem w świecie psychologii osobowości. Są to osoby, które wykazując cechy zarówno introwertyków, jak i ekstrawertyków, często dostosowują swoje zachowanie do kontekstu i sytuacji. Ta elastyczność w podejściu do interakcji społecznych i preferencji osobistych sprawia, że ambiwertycy są szczególnie interesującymi przypadkami w badaniach osobowości.

• Elastyczność w źródłach energii: Ambiwertycy mogą czerpać energię zarówno z samotności, jak i interakcji społecznych, w zależności od sytuacji i nastroju. Mogą czuć się naładowani po intensywnym dniu pełnym spotkań, ale równie dobrze regenerować się w ciszy i spokoju.
• Dostosowanie do sytuacji: Ambiwertycy potrafią dostosować swój styl komunikacji i poziom aktywności do kontekstu społecznego. Mogą być towarzyscy i otwarci w jednych sytuacjach, a ostrożni i zamyśleni w innych.
• Zrównoważona reakcja na stymulację: Ambiwertycy mogą lepiej radzić sobie ze zmieniającym się poziomem stymulacji niż typowi introwertycy czy ekstrawertycy. Mogą cieszyć się zarówno z głośnych, energicznych wydarzeń, jak i z cichego wieczoru z książką.

Jakie znaczenie ma ambiwersja dla rozwoju osobistego?

• Wszechstronność: Bycie ambiwertykiem może być korzystne w różnorodnych sytuacjach społecznych i zawodowych. Taka osoba jest często postrzegana jako elastyczna, zdolna do pracy w zespole, ale też samodzielna.
• Rozwój umiejętności społecznych: Ambiwertycy mogą rozwijać szeroki zakres umiejętności społecznych, od aktywnego uczestnictwa w grupie do głębokiej introspekcji i samodzielnej pracy.
• Zrozumienie innych: Mając wgląd w oba spektrum osobowości, ambiwertycy mogą lepiej rozumieć i empatyzować z introwertykami i ekstrawertykami, co sprzyja budowaniu silnych i zróżnicowanych relacji.

Rozpoznanie siebie jako ambiwertyka może prowadzić do lepszego zrozumienia własnych potrzeb i preferencji. Jest to również przypomnienie, że osobowość nie jest kategorią czarno-białą, lecz bogatym spektrum różnorodnych cech i zachowań. Ambiwertycy stanowią znaczną część populacji. Znalezienie równowagi między samotnością a towarzyskością sprawia, że ambiwertycy są zwycięzcami zarówno w życiu, jak i w biznesie. Badania pokazują, że ambiwertycy osiągają wyższą wydajność sprzedaży niż introwertycy czy ekstrawertycy, a ich zdolności do słuchania i dochodzenia swoich praw czynią ich idealnymi sprzedawcami, współpracownikami, właścicielami firm czy liderami.

Czy bycie skrajnym introwertykiem i ekstrawertykiem jest niebezpieczne?

Jung zauważył, że skrajne typy introwertyczne i ekstrawertyczne stanowią mniejszość. Ich skrajne skłonności mogą być wynikiem pewnej „sztywności myślenia” i nie zawsze są korzystne. Zdrowe osobowości, według niektórych ekspertów, są sytuacyjne. Nie istnieje jedno stałe „ja”, które można by wyeksponować. Nasze zachowanie i samopoczucie mogą zmieniać się w zależności od sytuacji. Natomiast ambiwertycy rozumieją, że identyfikowanie się wyłącznie z jedną cechą jest męczące i ograniczające. Nasze reakcje adaptacyjne i ewolucyjne pozwalają nam zmieniać się w zależności od sytuacji. Jak mówi Jung, każdy stuprocentowy ekstrawertyk lub stuprocentowy introwertyk będzie wariatem. Potrzebujemy obu tych cech, aby poradzić sobie z różnymi sytuacjami i wyzwaniami. Badania nad ambiwersją i sytuacyjną osobowością mogą rzucić nowe światło na to, czym naprawdę są introwersja i ekstrawersja – jako samoograniczającymi się przekonaniami. Zamiast klasyfikować się jako wyłącznie intro lub ekstrawertyczni, powinniśmy zrozumieć, że nasza osobowość i zachowanie mogą być bardziej płynne i zależne od kontekstu.

Jakie są mocne i słabe strony ekstrawertyka i introwertyka w pracy?

W kontekście środowiska pracy, zarówno ekstrawertycy, jak i introwertycy wnoszą unikalne zestawy mocnych i słabych stron. Rozumienie tych różnic może pomóc w lepszym zarządzaniu zespołem, podnoszeniu efektywności pracy oraz w tworzeniu bardziej zharmonizowanego środowiska pracy.

Ekstrawertycy w pracy – mocne strony

• Komunikacja i networking: ekstrawertycy często wykazują naturalne zdolności komunikacyjne, co pomaga im w nawiązywaniu kontaktów zawodowych i utrzymywaniu relacji.
• Energia i entuzjazm: ich energia może być zaraźliwa, podnosząc morale zespołu i motywując innych do działania.
• Zdolność do pracy zespołowej: ekstrawertycy zwykle świetnie odnajdują się w pracy zespołowej, przyczyniając się do tworzenia dynamicznego środowiska pracy.

Ekstrawertycy w pracy – słabe strony

• Nadmierna dominacja: ich energia i chęć do ciągłej interakcji mogą być przytłaczające dla innych, zwłaszcza dla introwertyków.
• Trudności z pracą samodzielną: mogą mieć problemy z koncentracją i efektywnością w cichych, izolowanych środowiskach.
• Potrzeba zewnętrznego uznania: często potrzebują zewnętrznych potwierdzeń swoich osiągnięć, co może prowadzić do zaniedbywania wewnętrznej refleksji.

Introwertycy w pracy – mocne strony

• Skupienie i koncentracja: introwertycy są często bardzo skoncentrowani na zadaniu, co przekłada się na wysoką jakość wykonanej pracy.
• Analiza i refleksja: mają tendencję do głębokiego myślenia i analizowania, co może przynieść wartościowe wnioski i rozwiązania.
• Samodzielność: introwertycy zazwyczaj dobrze radzą sobie z samodzielną pracą i nie wymagają ciągłego nadzoru.

Introwertycy w pracy – słabe strony

• Komunikacja i networking: Mogą mieć trudności z nawiązywaniem kontaktów zawodowych i wyrażaniem swoich pomysłów w większych grupach.
• Wahanie w podejmowaniu decyzji: ich potrzeba głębokiej analizy i przemyślenia każdej decyzji może prowadzić do opóźnień w działaniu.
• Niskie zainteresowanie aktywnościami grupowymi: mogą czuć się nieswojo w sytuacjach wymagających intensywnej współpracy zespołowej lub w głośnych środowiskach pracy.

Znaczenie dla zarządzania zespołem

Rozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zespołem. Liderzy powinni dążyć do tworzenia środowiska, w którym zarówno ekstrawertycy, jak i introwertycy mogą wykorzystać swoje mocne strony. Obejmuje to zapewnienie zarówno przestrzeni do pracy zespołowej, jak i możliwości do skupionej pracy indywidualnej. Ponadto, ważne jest, aby liderzy rozpoznawali i doceniali różne style komunikacji i podejścia do pracy. Przyjmowanie zróżnicowanych metod pracy może przyczynić się do tworzenia bardziej zintegrowanego i efektywnego zespołu, w którym każdy członek czuje się doceniony i zaangażowany.

✅ Zespoły, zarządzanie zespołem – szkolenia CPS ✅

Zarządzanie projektem i zespołem w strukturze macierzowej

Umiejętność zarządzania zespołem – kompetencje Top Menadżerów 

Szkolenie – zarządzanie i kierowanie zespołem pracowniczym

Zarządzanie projektem i zespołem w strukturze macierzowej

Wdrożenie nowego kierownika do zespołu

Jak rozwijać potencjał cech osobowości w pracy?

Rozumienie własnego typu osobowości jest kluczowe w maksymalizowaniu potencjału zawodowego. Każdy typ osobowości – czy to ekstrawertyk, introwertyk, czy ambiwertyk – ma unikalne mocne strony i preferencje, które można wykorzystać w środowisku pracy.

1. Poznaj swoje mocne strony i ograniczenia. Pierwszym krokiem jest głębokie zrozumienie własnych mocnych stron i ograniczeń. Na przykład, ekstrawertycy mogą być świetni w roli liderów, społeczników, informatorów czy osób wzmacniających energię i zmienność w pracy, podczas gdy introwertycy mogą wyróżniać się w zadaniach wymagających skupienia i analizy. Ambiwertycy, z kolei, mogą równoważyć skrajne zachowania, tonować zapędy ekstrawertyków, angażować introwertyków i budować dobry klimat współpracy.
2. Dostosuj środowisko pracy do swojego stylu. Zmodyfikuj swoje środowisko pracy, aby jak najlepiej odpowiadało Twojemu typowi osobowości. Ekstrawertycy mogą szukać przestrzeni, które promują interakcje społeczne, podczas gdy introwertycy mogą potrzebować cichego miejsca do skupienia. Ambiwertycy mogą korzystać z elastycznego środowiska, które pozwala im na zmianę ustawień w zależności od ich aktualnych potrzeb.
3. Wykorzystaj swoje umiejętności komunikacyjne. Komunikacja jest kluczowa w każdym środowisku pracy. Ekstrawertycy mogą wykorzystać swoją naturalną zdolność do nawiązywania kontaktów i budowania sieci, podczas gdy introwertycy mogą skupić się na rozwijaniu umiejętności pisania, analizy, systematycznego działania i umiejętności aktywnego słuchania innych. Ambiwertycy mogą dostosowywać swój styl komunikacji w zależności od kontekstu.
4. Rozwijaj umiejętności współpracy. Nie ważne, czy preferujesz pracę indywidualną, czy zespołową, rozwijanie umiejętności współpracy jest kluczowe. Ekstrawertycy mogą być naturalnymi liderami w zespołach, podczas gdy introwertycy mogą skoncentrować się na roli eksperta lub analityka. Ambiwertycy, dzięki swojej wszechstronności, mogą wypełniać różne role w zespole.
5. Wykorzystaj swoje umiejętności do rozwiązywania problemów. Ekstrawertycy mogą skupić się na podejściu zespołowym i burzy mózgów, podczas gdy introwertycy mogą preferować głęboką analizę i przemyślenia. Ambiwertycy mogą wykorzystywać zarówno metody ekstrawertyczne, jak i introwertyczne. Ambiwertycy to doskonali obserwatorzy i mediatorzy, wobec tego wykorzystaj ich do rozstrzygania spornych kwestii podczas rozwiązywania problemów.
6. Znajdź równowagę między pracą a życiem osobistym. Zrozumienie własnego typu osobowości pomaga także w utrzymaniu zdrowej równowagi między życiem zawodowym a prywatnym. Ekstrawertycy mogą potrzebować więcej czasu na społeczne aktywności po pracy, podczas gdy introwertycy mogą potrzebować więcej czasu na odosobnienie. Ambiwertycy mogą wymagać elastyczności, aby dostosować swoje działania do aktualnego nastroju i stanu w jakim się aktualnie znajdują.

Jak prowadzić zoptymalizowane spotkania dla różnych typów osobowości w miejscu pracy?

Prowadzenie skutecznych spotkań, które odpowiadają na potrzeby różnych typów osobowości, może być wyzwaniem. Jednak zastosowanie odpowiednich praktyk może znacznie poprawić efektywność i zaangażowanie wszystkich uczestników, niezależnie od tego, czy są to introwertycy, ekstrawertycy, czy ambiwertycy. Oto cztery najlepsze praktyki, które mogą pomóc w osiągnięciu sukcesu każdego z nich:

1. Poinformuj z Wyprzedzeniem. Kluczowe jest, aby udostępnić wszelkie informacje, plany, pytania, problemy i punkty do burzy mózgów z wyprzedzeniem. Dzięki temu każdy uczestnik, zwłaszcza introwertycy, ma czas na przemyślenie i przygotowanie się do spotkania. Pozwala to uniknąć zaskoczenia i pozwala na przetworzenie informacji, co skutkuje bardziej przemyślanymi i merytorycznymi opiniami.
2. Zastosuj Lodołamacze na Początku Spotkań. Zabawne i angażujące lodołamacze, jak na przykład „Jakie jedzenie jest niedoceniane?” lub „Dwie prawdy i kłamstwo”, mogą stworzyć przyjazną atmosferę i ułatwić wszystkim uczestnikom wypowiedzenie się na wczesnym etapie spotkania. Liz Fosslien, dyrektor ds. treści w Humu, podkreśla, że wypowiedzenie się w pierwszych minutach spotkania zwiększa prawdopodobieństwo ponownego zabrania głosu w jego dalszej części.
3. Zaangażuj Wszystkich Uczestników w Spotkanie. Zachęcanie do uczestnictwa w różnych formach jest ważne, aby dostosować się do różnych preferencji osobowościowych. Podział na mniejsze grupy, zarówno w spotkaniach stacjonarnych, jak i wirtualnych, może być mniej zastraszający, zwłaszcza dla introwertyków. Warto również wykorzystać metody, które umożliwiają mniej wokalnym uczestnikom wyrażenie swoich opinii, na przykład poprzez pisanie sugestii na kartkach i eksponowanie ich na tablicy.
4. Zawrzyj Kontrakt i Zapytaj o Preferencje Realizacji Spotkań. Ustal zasady realizacji spotkania i zbierz opinie na temat preferencji dotyczących stylu pracy, komunikacji, narzędzi, metod pracy, formatu spotkań czy sposobów prowadzenia rozmów. Zadbaj o to, aby każdy wyraził swoje potrzeby.

Jak komunikują się Introwertycy, Ekstrawertycy i Ambiwertycy?

Komunikacja w miejscu pracy może być skomplikowana, szczególnie gdy bierzemy pod uwagę różne typy osobowości. Introwertycy, ekstrawertycy i ambiwertycy mogą mieć odmienne podejścia do interakcji i komunikacji. Zrozumienie tych różnic może pomóc w tworzeniu bardziej efektywnego i harmonijnego środowiska pracy.

Przykładowe komunikaty introwertyków

• „Czy możemy omówić to jutro? Chciałbym mieć czas, aby to przemyśleć.”
• „Dam Ci znać, gdy będę gotowy podzielić się swoimi przemyśleniami.”
• „Czy mogę otrzymać informacje na piśmie?”
• „Wolę pracować nad tym samodzielnie.”
• „Czy moglibyśmy przełożyć tę dyskusję? Musze się zastanowić.”
• „Nie mam zdania, ponieważ potrzebuję więcej informacji.”

Przykładowe komunikaty ekstrawertyków

• „Świetnie, omówmy to teraz! Mam kilka pomysłów, które chcę od razu przedstawić.”
• „Czy możemy zorganizować szybkie spotkanie? Uważam, że rozmowa twarzą w twarz jest najlepszym sposobem na rozwiązanie tego problemu.”
• „Porozmawiajmy o tym od razu! Chętnie podzielę się moimi pomysłami.”
• „Zróbmy teraz burzę mózgów.”
• „Wolę bezpośrednie rozmowy.”
• „Zamiast pisać e-maile lepiej porozmawiajmy. Czy możemy teraz porozmawiać?”
• „Musimy szybko działać”

Przykładowe komunikaty ambiwertyków

• „Cieszę się, że możemy o tym porozmawiać. Chciałbym najpierw przemyśleć kilka kwestii, a potem przedyskutować je razem.”
• „Możemy zacząć od e-maila, a potem zorganizować krótkie spotkanie, aby omówić szczegóły.”
• „Zastanowię się nad tym i dam Ci znać, ale też chciałbym usłyszeć Twoje pomysły.”
• „Chciałbym mieć trochę czasu na przemyślenie, ale spotkanie bezpośrednie również będzie pomocne.”
• „Czy możemy najpierw przeanalizować to osobno, a potem spotkać się, aby wymienić opinie i pomysły?”
• „Zachowajmy spokój i z pewnością znajdziemy rozwiązanie”

Jakie wyzwania czekają ekstrawertyków i introwertyków w pracy?

Środowisko pracy może stanowić wyzwanie dla osób, które nie pasują do dominującego typu osobowości w zespole. Według ankiety YouGov, wiele miejsc pracy wydaje się być bardziej dostosowanych dla ekstrawertyków i ambiwertyków. Trochę trudniej mają introwertycy.

Wzrost pracy zdalnej w 2020 roku przyniósł szczególne wyzwania dla ekstrawertyków, którzy zazwyczaj czerpią energię z bezpośrednich kontaktów osobistych i koleżeństw. Przejście na komunikację wideo i brak spontanicznych, nieformalnych interakcji mogły sprawić, że niektórzy ekstrawertycy czuli się odizolowani i rozczarowani. Aby sprostać temu wyzwaniu, liderzy mogą tworzyć więcej możliwości współpracy i angażowania się, np. przez organizowanie wirtualnych lub osobistych spotkań, a nawet zespołowych lunchów, dając pracownikom czas na rozmowę i nawiązywanie głębszych relacji. Z kolei introwertycy mogli skorzystać na pracy zdalnej, ale historycznie biura często faworyzowały ekstrawertyków, wymagając od introwertyków adaptacji do bardziej ekstrawertycznych zachowań, takich jak aktywne uczestnictwo w spotkaniach i częste interakcje społeczne. W środowiskach, gdzie dominują głosy ekstrawertyków, introwertycy mogą czuć się pomijani i niezdolni do wniesienia swojego wkładu. Aby przełamać ten cykl, menedżerowie powinni stworzyć środowisko, w którym introwertycy mogą rozwijać się, zachowując swoją osobowość. Obejmuje to stwarzanie warunków do prezentacji pomysłów w sposób, który jest dla nich komfortowy, np. poprzez pisemne propozycje czy mniejsze grupy dyskusyjne.

Liderzy i menedżerowie powinni dążyć do stworzenia środowiska, które respektuje i wykorzystuje unikalne atuty zarówno ekstrawertyków, jak i introwertyków. Oznacza to promowanie różnorodności w stylach komunikacji i zachęcanie do szanowania różnych potrzeb i preferencji członków zespołu. Włączanie różnych form interakcji i komunikacji, dostosowanie tempa i formatu spotkań oraz tworzenie przestrzeni, w której każdy może swobodnie wyrażać swoje pomysły, są kluczowe dla budowania zespołu, w którym każdy członek czuje się ceniony i rozumiany.

Podsumowując, zrozumienie i adaptacja do różnic w zakresie introwersji i ekstrawersji w miejscu pracy jest kluczowe dla tworzenia produktywnego i zharmonizowanego środowiska. Poprzez uwzględnienie indywidualnych potrzeb i preferencji, liderzy mogą stworzyć bardziej zintegrowany i efektywny zespół.